- گزاف گو
لاف زن، پرگو، کسی که سخنان بیهوده و بی معنی و بی فایده بگوید، یاوه گو، بیهوده گو، یاوه سرا، هرزه گو، هرزه خا، خیره درا، ژاژدرای، هرزه لاف، هرزه لای، یافه درای، ژاژخا، مهذار، هرزه درای، افسانه پرداز، افسانه گو
معنی گزاف گو - جستجوی لغت در جدول جو
- گزاف گو (کَ / کِ)
گزاف گوی. گزافه گو. گزافه گوی. لاف زن. بیهوده گوی. خراص. (ملخص اللغات حسن خطیب) : خردمندان دانستندی که نه چنان است و سری می جنبانیدند و پوشیده خنده میزدندی که وی گزافگوی است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 176).
ویشان ز بد گزاف گویان
خود را بسرشک دیده شویان.
نظامی.
زین عقل گزاف گوی پردعوی
بگذار که شب گذشت ای ساقی.
عطار.
رجوع به گزاف گفتن شود
ویشان ز بد گزاف گویان
خود را بسرشک دیده شویان.
نظامی.
زین عقل گزاف گوی پردعوی
بگذار که شب گذشت ای ساقی.
عطار.
رجوع به گزاف گفتن شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
گزافه گوی. گزاف گو. گزاف گوی. بیهوده گو. عبث گو. پرحرف. پرچانه. پرگو:
نوش لب ز آن منش که خوی بود
زن بد و زن، گزافه گوی بود.
نظامی (هفت پیکر ص 109)
نوش لب ز آن منش که خوی بود
زن بد و زن، گزافه گوی بود.
نظامی (هفت پیکر ص 109)
(شِ اُ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
غیرواقعگو. دروغگو. غیرمطابق واقعگو. کاذب:
هر طبع که او خلاف جویست
چون پردۀ کج خلاف گویست.
نظامی
هر طبع که او خلاف جویست
چون پردۀ کج خلاف گویست.
نظامی
(گِ)
لغت نامه دهخدا
بلده ای از بلاد سیاه رستاق تنکابن مازندران است. (ترجمه سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 144)
(گَ)
لغت نامه دهخدا
از جمله رودهایی که به بحر خزر میریزد و محل صید ماهی است. (جغرافیای اقتصادی کیهان ص 32)
که مزاح می گوید. رجوع به مزّاح و مزاح شود
بیهوده گو، چاخان، لاف زن، مبالغه گو
رک گو، بی ملاحظه
گاو شیرده
صریح، واضح صحبت کن، بی پرده